“Uzun yolculuklar kısa cümlelerle başlar!”
Ne de soğuktu hava. Yusuf düşündü içinden, acaba orası ne kadar soğuktu diye. Birden irkildi oturduğu yerden. Baktı etrafına göz ucuyla, herkes uyuyordu. Oysa onu bir türlü uyku tutmamıştı. Merak içini kemiriyordu çünkü. 2 saat sonra otogara geldi. Saat sabahın 5’i idi. Gideceği yere buradan da 2 saat sürüyordu. Aldı eşyalarını, önce bir çorba içti, sonra tekrar yola koyuldu. Araba o kadar eskiydi ki giderken sürekli sesler çıkarıyordu. Düşündü birden; alışık olmadığı şeylerdi bunlar onun için fakat çok da zor görünmüyordu. Ve sonunda onca düşündüğü şeylerle birlikte gelmişti, arabadan indi. Geldiği yer Van’ın Erciş ilçesine bağlı Çakırbey köyüydü.
Okulun nerde olduğunu bilmiyordu. Öğrenmek için önce çevresine baktı ve bir köy kahvesi gördü. İçeri ağır adımlarla ve çekinerek girdi. Yusuf etrafına baktı ve çay ocağına yaklaşmış Ali’ye elini uzattı: “Hoşgeldin öğretmen bey” dedi Ali. Biraz sohbet ettikten sonra onunla bir köy turu yapıp okulun yolunu tuttular. Sevmişti Ali’yi Yusuf. Onun gibi kimsesi yoktu çünkü. Okula gelince Ali: “İşte okul bu, biraz eski, yıkıktır ama idare eder.” dedi. Yusuf okula şöyle bir baktı, çatlamış duvarlar ve akmış çatıyı gördü. Ve içinden geçirdi. İşim çok zor, zaten hiçbir zaman kolay olmadı ama zamanla daha iyi olacak. Ali: “Ee bir şey demeyecek misin öğretmen Yusuf?” deyince, Yusuf. “Evet, şimdilik böyle, ama zamanla daha iyi hale getiririz.” dedi. Ali’nin ona “Öğretmen Yusuf” demesi onu kendine getirdi. Ve merak ettiği bir şeyi daha sordu; “Peki ben nerede kalacağım?” Ali döndü ve “Sen merak etme, muhtarla konuşup sana ayarlarız bir yer.” dedi. Sonra birlikte kahveye gittiler.
Yusuf başkalarıyla da tanıştı, konuştu. Alışmaya başlamıştı sanki yavaştan. Kafasını kaldırdı ve pencereden geçen bir kızı gördü. Ve baka kaldı.
Acaba o kız kimdi?
11.03.2020
11:08
(Olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.)
Youtube
