Nasıl Hristiyan Olunur?

Unutma, alacağımız tüm yardım bu dünyadan değil, yukarıdan gelecektir. Kurtuluş Tanrı’dandır. Hristiyan olmak ister misin? Hristiyan olmak istiyor ama nasıl başlayacağınızı bilmiyor musunuz?

Mesih’e giden adımlar azdır ve anlaşılır ve anlaşılması kolaydır ve şimdi bilgimiz için Tanrı’nın Kılavuzuna döneceğiz. Tanrı’ya gelecek biri her şeyden önce ne yapmalıdır? Cevap İbraniler 11: 6’da bulunur: “İnanç olmadan Tanrı’yı ​​memnun etmek imkansızdır, çünkü O’na gelen herhangi biri O’nun var olduğuna ve O’nu içtenlikle arayanları ödüllendirdiğine inanmalıdır.”

İnanmak

1) Tanrı’nın var olduğuna ve O’nu arayanları ödüllendirdiğine inanmalıyız. Bu ilk adımdır. Ama diyorsun ki: “İnancım yok. Tanrı’ya olan bu inancı nasıl elde edebilirim? ” Elçi Pavlus’un Romalılar 10: 17’de tarif ettiği yol şu şekildedir: “İnanç, mesajı duymaktan gelir ve mesaj Mesih’in sözüyle duyulur.” Öyleyse, İncil’de bulunan Tanrı sözü, onu incelediğimizde ve onu yüreklerimize aldığımızda imanı getirir. Öyleyse, derhal Kutsal Kitaptaki yolu takip etmeye başlayın.

Tövbe

2) Şimdi bizi yaşam değişikliğine götüren ikinci adıma geliyoruz. Romalılar 2: 4’te: “Tanrı’nın iyiliğinin sizi tövbeye yönlendirdiğini anlamadan, O’nun nezaketinin, hoşgörüsünün ve sabrının zenginliklerini küçümsüyor musunuz?”

Yani ikinci adım tövbe. Birincisi, Tanrı inancı; ikincisi, pişmanlık. Ama soruyorsun, “Tanrı’nın beni affedeceğinden emin misin?” Bu sorunun cevabı 1 Yuhanna 1: 9’da bulunur: “Günahlarımızı itiraf edersek, O sadık ve adildir ve bizi günahlarımızı bağışlayacak ve her kötülükten arındıracaktır.” Aynı şeyi Mısır’dan Çıkış 34: 6,7’de de okuyoruz: “Rab, Rab, şefkatli ve merhametli Tanrı, öfkeye yavaş, sevgi ve sadakatle dolu, binlerce sevgiyi sürdüren ve kötülüğü, isyanı ve günahı bağışlayan.” 

Gördüğünüz gibi, gökteki Babamız bize hak ettiğimizden daha iyi davranıyor.

Gördüğünüz gibi, gökteki Babamız bize hak ettiğimizden daha iyi davranıyor. Evet, bizi affetmek istiyor. “Çünkü Tanrı dünyayı o kadar sevdi ki biricik Oğlunu verdi, ona iman eden yok olmayacak, sonsuz yaşama sahip olacak.” – Yuhanna 3:16

Tanrı’nın sevgisi ve iyiliği, O’nun bizim için yapmasına neden olan şey budur. Yani. her şeyden önce Tanrı’ya inanmalıyız. O zaman günahkar olduğumuzu anlamalı ve tövbe etmeliyiz. “Tövbe edin ve Tanrı’ya dönün ki günahlarınız silinsin.” – Elçilerin İşleri 3:19

Şimdi, günahları için üzülmezse kimse tövbe etmeyecek. 2 Korintliler 7: 9’da okuyoruz: “Şimdi mutluyum, pişman olduğun için değil, üzüntün seni tövbeye yönlendirdiği için.” Tövbe, günahlarımız için üzülmek ve onları uzaklaştırmaktır. Bu, cezalandırılma korkusu için bir keder değil, günahın kendisine karşı bir nefrettir, çünkü burada yeryüzünde günah için acı çeksek de çekmesek de, Tanrı’nın yüreğini yas tuttuğunu biliyoruz. Kendi kendimize tövbe etmemiz doğal mı? Hayır. Elçilerin İşleri 5: 31’de şunu okuyoruz: “Tanrı, İsrail’e tövbe ve günahlardan bağışlanma vermesi için Prens ve Kurtarıcı olarak O’nu kendi sağ kolu olarak yüceltti.”

Dostlar, mahkumiyet pişmanlık değildir. Sabah saat beşte uyanmak bir şeydir, ama kalkmak başka bir şeydir. “Tövbe günah için o kadar üzülmektir ki, günah işlemeyi bıraktın.”

Afrika’daki büyük Zambezi Nehri’nin karşısında, Victoria Şelalelerinin hemen aşağısında, yeryüzündeki suların en korkunç karmaşasının üzerindeki uçurumu kapsayan büyük bir köprü var. Nehrin her iki yakasında çalışan mühendisler tarafından inşa edildi. İki kol orta akımın üzerinde buluşana kadar tek açıklık boyunca uzandılar ve böylece köprüyü tamamladılar. 

Tövbe ve iman, yeryüzünden cennete geçmemizi sağlayan köprünün kollarıdır.

Tövbe ve iman, yeryüzünden cennete geçmemizi sağlayan köprünün kollarıdır. Kurtuluşumuzu mümkün kılmak için birleşirler. Tek başına yeterli değil. Tanrı’ya inanmalı ve tövbe etmeliyiz. Günahlarımızdan tövbe etmezsek Hristiyan olmaya çalışmanın faydası yok arkadaşlar. Kendimizi günahkarlardan inananlara başka hiçbir şekilde değiştiremeyiz. Yeremya 13: 23’te okuyoruz: “Etiyopyalı derisini veya leoparı lekelerini değiştirebilir mi? Kötülük yapmaya alışkın olanlara da iyilik yapamazsınız. ” Tövbe kesinlikle gereklidir. Bu kadar mutsuz yaşamlarımızın bir nedeni, tövbe etmememizdir. Hristiyanlığın bir biçimini sürdürenlerin çoğu hiçbir zaman gerçekten tövbe etmedi ve bu nedenle Hristiyan deneyimlerinden asla memnun olmadılar. Bazı din görevlilerinin hiçbir zaman yeniden dirilmemesinin bir nedeni, günahlarından tövbe etmemiş olmalarıdır – onlar hala tersine çevrilememişlerdir. Arkadaş, tövbe ettin mi? Tövbe edecek misin?

Canlanma

Dr. FB Meyer, hiçbir başarı belirtisi olmadan sürüklenen bir canlanma toplantısından bahsediyor. Sonunda önde gelen büyüklerden biri ayağa kalktı ve “Papaz, Kardeş Jones ve ben birbirimizle konuşmayacağım sürece burada bir canlanma yaşayacağımızı sanmıyorum.” Dedi. Sonra Jones’a gitti ve şöyle dedi: Kardeş Jones, Sen ve ben beş yıldır birbirimizle konuşmadık. Baltayı gömme zamanı. İşte elim. ” Tam o sırada bir hıçkırık sessizliği bozdu. Seyirciler arasında başka bir yaşlı belirdi ve “Papaz, ben tövbe edene kadar burada canlanma olacağını sanmıyorum. Arkandan kötü şeyler ve yüzüne güzel şeyler söylediğim sürece canlanamayız. Beni affetmeni istiyorum. ” Kısa süre sonra diğerleri ayağa kalktı ve günahlarını itiraf etti ve meseleyi düzeltmeye çalıştı. Canlanmanın patlak vermesi çok uzun sürmedi.

İtiraf

3) Hristiyan olmanın bir sonraki adımı itiraf etmektir. “Birbirinize günahlarınızı itiraf edin ve iyileşebilmeniz için birbiriniz için dua edin.” (Yakup 5:16) “Günahlarını gizleyen zengin olmaz, ama onları itiraf edip reddeden merhamet bulur.” (Süleymanın Meselleri 28:13) Günahın terk edilmesine yol açan itiraf, gerçek türdür. Ancak buna ek olarak, tövbe eden günahkar adına başka ne gereklidir? “Kötü, borç için rehin aldığını geri verirse, çaldığını geri verirse, can veren hükümlere uyar ve kötülük yapmazsa, kesinlikle yaşar; ölmeyecek ”(Hezekiel 33:15).

Gerçek pişmanlık ve itiraf, yalnızca günah işlemeyi durdurmak değil, geçmişte yanlışları düzeltmek için mümkün olan her şeyi yapmak anlamına gelir.

Gerçek pişmanlık ve itiraf, yalnızca günah işlemeyi durdurmak değil, geçmişte yanlışları düzeltmek için mümkün olan her şeyi yapmak anlamına gelir. Hiç kimse on doları çalamaz ve aldığını geri ödemeye çalışmadığı sürece Tanrı’nın onu affetmesini bekleyemez. Aksi takdirde gerçek pişmanlık ya da gerçek itiraf olmaz.

Ancak bir kişi gerçekten tövbe edip itiraf ettiğinde, Tanrı affeder, çünkü biz zaten 1.Yuhanna 1: 9’u okuduk. “Günahlarımızı itiraf edersek, O sadık ve adildir ve bizi günahlarımızı bağışlayacak ve her türlü kötülükten arındıracaktır.” Bağışlama Tanrı’nın işidir, bizim değil. İtiraf ettiğimizde, sadece Tanrı’nın bağışladığına inanırız ve O yapar. Bu onun sonu. Günahlarımızın gittiğini hissedebiliriz veya hissetmeyebiliriz, ama onlar öyledir. Duygulara güvenmemeliyiz, Tanrı’ya inanmalıyız.

Bir papazın oğlu, düz ve dar yoldan sefahat ve günah dolu bir hayata saptı. İşler dünyasında bir isim ve büyük bir ün kazandı, ancak en alçak yerlere kaymasına izin verdi. Kendi durumunu bir sarhoş, bir uyuşturucu bağımlısı ve bir aşağı-ve-dış olarak tanımladı. Fakat on beş uzun yılın ardından, Tanrı’ya kendisini kurtarması için bir şans verdi ve muhteşem bir şekilde kurtuldu. Sonra eve döndü, ancak zavallı babasının, onun adını söyleyerek kalp kırıklığından öldüğünü, annesinin tüm o yıllar boyunca her gece ve bütün gece pencerede yanan bir lamba tuttuğunu öğrendi. 

Dostlar, Tanrı’nın penceresinden bütün asi çocukları için bir ışık vardır; ve lamba yanmaya devam ederken, başıboş dolaşan günahkar geri dönebilir. Şimdi geri gelmeyecek misin, çünkü Tanrı seni affedecek mi? Öyleyse şu üç önemli adımımız var: Tanrı’ya inanmak, tövbe etmek ve günahlarımızı itiraf etmek.

Vaftiz

4) Şimdi bir sonraki adım vaftizdir ve bunun kanıtı Elçilerin İşleri 2:38, 39: “Her biriniz İsa Mesih adına tövbe edin ve vaftiz olun ki günahlarınız bağışlanabilsin. Ve Kutsal Ruh’un armağanını alacaksınız. Söz, siz, çocuklarınız ve uzaktaki herkes için – Tanrımız RAB’bin çağıracağı herkes için. “

İman, tövbe, günahın itirafı ve tüm itaatlerde Tanrı Sözü’nün ardından gelen değişime yeni doğum denir. İsa şöyle dedi: “Yeniden doğmalısın,” Yuhanna 3: 7. Bu aynı zamanda yenilenme olarak da konuşulmaktadır. Bu yeni bir yaşam, inanan birinin kalbinde Kutsal Ruh’un gücüyle yeniden yaratılıyor. Bu bizim üzerinde çalışabileceğimiz bir şey değil, bir psikoloji biçimi değil. Eğitimin veya kültürün bir yan ürünü değil, ama Tanrı’nın Kutsal Ruhunun gücüyle yaratılan bir mucizedir. Sonra Mesih kendi yaşamını içimizde yaşar, kusursuz bir itaat hayatı.

Kendi gücümüzle itaat edebilir miyiz? Hayır, Yuhanna 15: 5’de “Benden başka hiçbir şey yapamazsınız” diye okuyoruz. Ama İsa’nın yardımıyla ne yapabiliriz? Cevap bize Filipililer 4: 13’ten geliyor: “Bana güç veren O’nun aracılığıyla her şeyi yapabilirim.” Fakat Mesih için bir başlangıç ​​yaptıktan sonra günah işlersek, cesaretimiz kırılmalı ve O’nun izinden gitmemeli miyiz? Asla! 1. Yuhanna 2: 1’i okuyoruz: “Sevgili çocuklarım, bunu size günah işlememeniz için yazıyorum. Ama biri günah işliyorsa, savunmamız için Baba’yla konuşan biri var: Doğru Olan İsa Mesih. “

Ya bir Hıristiyan Olarak Düşmeye Devam Edersem

Bir aziz ya da İsa’nın takipçisi, asla günah işlemeyen biri değildir, günah işlediği anda Tanrı’dan bağışlanma dileyen, affedildiğine inanan ve lütuf ve Rab’bin bilgisinde büyümek için sevinmeye devam eden kişidir. . Tökezleyip düşebilir ama ayağa kalkar ve tekrar öne doğru bastırır. Böyle bir düşüş, doğru hayatı yaşamak için tövbe edip af ve ilahi yardım istediğinde ona karşı sayılmaz. Ama daha da güçlenecek ve güçlenecek. Düşmekten korunmak mümkün mü? Jude 24 bu soruyu yanıtlıyor: “Sizi düşmekten alıkoyabilen ve sizi O’nun görkemli varlığının önünde hatasız ve büyük bir sevinçle sunabilen O’na!”

Son Söz: Hristiyan Olmak Üzerine

Hristiyan olmak için atmamız gereken adımları açıkça özetledik: (1) Tanrı’ya inanmak, (2) tövbe etmek, (3) günahlarımızı itiraf etmek, (4) vaftiz edilmek ve itaat etmek Kral.

* Bu makale HMS Richards’ın radyo mesajından uyarlanmıştır.

Kaynak: https://www.bibleinfo.com/en/questions/how-become-christian

Kültür, Sanat ve Araştırma Bloku.